In januari 2020 had niemand kunnen voorspellen dat een pandemie de wereld zou overspoelen en dat ons hele leven letterlijk van de ene dag op de andere online zou gaan. Het belangrijkste was dat iedereen zich realiseerde dat wat er ook gebeurde in de wereld, leren niet mocht stoppen. Scholen moesten zich zo snel mogelijk aanpassen, bijscholen en nieuwe technologieën onder de knie krijgen. Leerkrachten, ouders en kinderen hadden het gevoel dat ze zich tijdelijk in de testmodus van de toekomst bevonden. EdTech-projecten (onderwijstechnologie) kregen de kans om de situatie te beoordelen, alle gegevens te analyseren en hun eigen werk zo veel mogelijk te verbeteren. Wij stellen voor om aan de hand van de voorbeelden van afstandsonderwijs die tot dusverre al hebben plaatsgevonden, te bekijken wat we nu hebben en hoe het leerproces in de toekomst kan veranderen.
Het onderwijs zou op afstand zijn
In 2020 gingen de scholen in verschillende delen van de wereld over op afstandsonderwijs. En het werd duidelijk: in theorie klonk alles duidelijk en gemakkelijk, maar in de praktijk waren de meesten er niet klaar voor.
China was de eerste en onbetwiste leider in de snelle overgang naar online onderwijs. In slechts enkele weken tijd zijn specialisten erin geslaagd het grootste online platform voor afstandsonderwijs te ontwikkelen en te lanceren. Vijftig miljoen studenten uit verschillende regio’s van het land kunnen tegelijkertijd gratis gebruik maken van het platform.
De ervaring van vandaag toont aan dat de online-vorm van het onderwijs een integrerend deel van de klassieke school aan het worden is, terwijl volledig afstandsonderwijs onmogelijk is – live-contact is nog steeds noodzakelijk. Waarschijnlijk zal in de toekomst de verhouding tussen offline en online gewoon veranderen: sommige dingen zullen effectiever zijn om online te zetten – bijvoorbeeld de automatisering van huiswerkcontrole. In het algemeen kan elke analyse beter online worden verzameld.
Ondanks het feit dat wij bijna weer terug zijn bij het normale, vertrouwde leven, heeft dit unieke geval van de wereldwijde overgang naar afstandsonderwijs aangetoond welke mogelijkheden het biedt aan studenten, docenten, scholen en het onderwijssysteem in zijn geheel.
Gadgets zouden het onderwijs helpen
Kinderen en tieners zijn inmiddels in vele opzichten klaar voor online onderwijs. Ze zijn vanaf hun geboorte vertrouwd met gadgets, ze kunnen typen voordat ze leren schrijven, en ze passen zich onmiddellijk intuïtief aan elk elektronisch apparaat aan. Door vertrouwde en – zelfs – favoriete apparaten te gebruiken, raken leerlingen nog meer betrokken bij het leerproces.
Vandaag de dag maken steeds meer studenten en docenten gebruik van videoconferentiesystemen, elektronische onderwijsplatforms, boeken, studieboeken, handleidingen en andere uiteenlopende toepassingen die helpen bij hun studie.
De meeste interactieve lessen en cursussen kunnen gemakkelijk worden gevolgd op een smartphone, een tablet. Gadgets worden langzamerhand niet meer de “vijand” van de leerkracht, die het kind afleidt van de lessen, maar een assistent. Met behulp van gadgets en interactieve online opdrachten, en leraren maken lessen meer divers, visualiseren informatie.
Het onderwijs zou interactief zijn
De interactiviteit van het onderwijs is een van de belangrijkste garanties voor de doeltreffendheid ervan. De lessen op school zijn gebouwd op de voortdurende interactie van de leraar met de leerling, waardoor de leerling gemotiveerd blijft. In de interactieve vorm van dialoog worden hele opleidingen gebouwd voor het bestuderen van wiskunde, talen, de wereld om ons heen, zelfs scheikunde en biologie.
Met het afstandsformaat is de grote uitdaging voor alle online onderwijsproducten het creëren van effectieve mechanismen van betrokkenheid bij het leerproces en ervoor te zorgen dat de belangstelling van de student niet verloren gaat. Dat wil zeggen dat online taken niet worden gereduceerd tot alleen maar automatische toetsen met “ja” en “nee” antwoorden, maar dat er een boeiende dialoog en interactie tussen het systeem en de student wordt opgebouwd: uitleg van een nieuw onderwerp, herhaling en consolidatie van de leerstof. Interactieve leerformats en gamification helpen daarbij.
Spelmechanismen of de zogenaamde “gamification” zijn al in vele sectoren toegepast, zoals in de detailhandel, bij de aanwerving in bedrijven, en natuurlijk in het onderwijs. Het wordt actief gebruikt voor bedrijfsopleidingen, voor de evaluatie van de efficiëntie, en zelfs voor het creëren en aannemen van bedrijfswaarden. Momenteel worden dergelijke mechanismen actief toegepast voor onderwijsstrategieën, ook in de grootste universiteiten ter wereld en in ons land.
Onderwijs heeft in zekere zin al lang elementen van een spel: goede en slechte cijfers voor het voltooien van een taak zijn als punten bij het voltooien van een zoektocht. En aan het einde van een schooljaar heeft iedereen een “Level Up” – de overgang naar het volgende moeilijkheidsniveau.
In online projecten wordt gamification op een veel complexere manier gepresenteerd. Origineel opgebouwde programma’s, bijvoorbeeld gecombineerd met een detectiveverhaal van de personages, maken het leerproces boeiend – kinderen willen regelmatig terugkomen naar de lessen en nieuwe dingen leren. Ze kunnen punten verdienen, extra aanmoediging krijgen en nieuwe niveaus ontdekken voor het voltooien van taken, het bereiken van doelen, net als in een computerspel.
In het gegamificeerde leerproces kunnen kinderen hun vorderingen en de vaardigheden die zij hebben verworven, visueel zien. De theoretische kennis die leerlingen in de klas opdoen, kan onmiddellijk worden toegepast wanneer ze spelgebaseerde uitdagingen voltooien. Dit helpt kinderen om kennis en leren in het algemeen vanuit een heel andere invalshoek te bekijken.
Het belangrijkste voordeel van gamified online learning is de motivatie om te leren. De student kan zijn vooruitgang en het bereiken van zijn doelen zien en zelf evalueren. Dit bevordert kwaliteiten als onafhankelijkheid, verantwoordelijkheid en besluitvaardigheid.
Onderwijs zou intellectueel zijn
Big data stellen ons nu al in staat de belangrijkste taken op te lossen. Zo hebben algoritmen voor machinaal leren, op basis van de verkregen gegevens over de successen en mislukkingen van de leerling, geleerd om individuele trajecten op te stellen voor het bestuderen van schoolvakken en meer.
Kunstmatige intelligentie kan analyseren hoeveel tijd een kind in de klas doorbrengt, hoeveel tijd hij aan huiswerk besteedt, waar hij het vaakst fouten maakt, en meten wat zijn echte kennis is. Op basis hiervan kunnen persoonlijke taken voor de leerling worden geselecteerd om zijn prestaties te verbeteren en zijn kennis te vergroten. Dit betekent dat online leren al een individuele benadering van onderwijs is, afgestemd op de eigenaardigheden en capaciteiten van elk kind.
Op het Indiase Byju’s platform, het grootste EdTech project ter wereld, worden leeropdrachten gepresenteerd in de vorm van geanimeerde kaarten en spannende “live” toetsen. Ook heeft elke leerling zijn eigen leertraject, dat weergeeft welke weg hij heeft afgelegd en hoeveel tijd hij aan de opdrachten heeft besteed.
Veel EdTech-projecten zijn niet alleen bedoeld om leerlingen te helpen, maar ook leerkrachten: om tijd te herverdelen van routinematige naar creatieve taken en individuele aanpak. Docenten hebben automatische controle van opdrachten, evenals constante observatie en analyse van de vooruitgang en successen van elke student. Het Britse Project Century, bijvoorbeeld, is ontworpen om de leraar te informeren over de vorderingen van elke leerling en aanbevelingen te geven voor de opbouw van verder werk.
Deskundigen zeggen dat in de zeer nabije toekomst data-gedreven individualisering klaar is om een stap verder te gaan. Systemen zullen leren om cursussen, opdrachten en zelfs verschillende onderwijsmethoden te selecteren en aan te bevelen op basis van meer dan alleen hoe een leerling het doet in het leerplan. Misschien zullen de leeraanbevelingen van elke leerling gebaseerd zijn op hun interesses, favoriete sporten, computerspelletjes, vroegere of komende reizen, en sociale vaardigheden. Het Britse project ClassCharts stelt bijvoorbeeld al op basis van de analyse van verkregen gegevens het optimale stoelindelingsplan voor leerlingen in de klas voor. De kunstmatige intelligentie analyseert de capaciteiten en prestaties van de leerlingen, hoe zij elkaar beïnvloeden en met elkaar interageren, en zoekt naar optimale werkpatronen in paren en groepen.
Conclusie
Concluderend zou ik willen zeggen dat het afgelopen jaar heeft aangetoond dat het onderwijs de sfeer is die zich het eerst aanpast aan de veranderingen die zich in de wereld voordoen. Daarom kan gerust worden gesteld dat de huidige situatie ongetwijfeld zal leiden tot veranderingen in het gedrag en de gewoonten van zowel studenten als docenten, en tot de evolutie van het onderwijsstelsel over de hele wereld.
