Het idee om een TV en een computer te combineren is niet nieuw. Vooral als je het in detail bekijkt, blijkt dat een TV gewoon een monitor is met een TV tuner.
In mijn jeugd werd een vaste computer echter vaak gebruikt als een smart TV, waarop een TV-tuner werd aangesloten. In die tijd leek het idee alleen al om tv-programma’s op een computer te bekijken iets bijzonders, handigs en interessants te zijn. Niet verrassend waren de snelheid en beschikbaarheid van het internet van dien aard dat het moeilijk was het netwerk voor iets anders te gebruiken dan het zoeken en downloaden van informatie, vooral omdat de inhoud in de vorm van films en korte video’s in feite ontbrak. Geeks zijn echter altijd beroemd geweest om hun pogingen om zoveel mogelijk functies in één apparaat te combineren, dus de wens om een universeel apparaat te maken is niet verwonderlijk.
Met de toenemende beschikbaarheid van het Internet zijn er nieuwe gebruiksscenario’s bijgekomen, waarvan het kijken naar amusementsprogramma’s de belangrijkste is geworden. Het kijken naar televisie-uitzendingen blijft vandaag de dag echter voor veel mensen het belangrijkste scenario van televisiegebruik, ondanks het feit dat je steeds vaker van mensen hoort dat zij geen televisie kijken.
Als je geen TV-uitzendingen kijkt, waar is de TV dan voor? Het antwoord is voor de hand liggend en eenvoudig, en u weet het allemaal heel goed – om inhoud van het internet te bekijken. Hierbij kunnen we worden geholpen door de smart TV, die naast de broadcast TV kan fungeren als een soort venster naar het internet, dankzij het besturingssysteem en de mogelijkheid om apps te installeren (of te laten voorinstalleren).
En hierin schuilt het grootste risico en de potentiële bron van problemen.
In dit artikel:
- Gesloten besturingssysteem
- Onverenigbaarheid en gebrek aan veelzijdigheid
- Problemen met systeemprestaties
- Dus, wat te doen?
Gesloten besturingssysteem
Het feit is dat veel fabrikanten die al lange tijd smart tv’s produceren, eigen besturingssystemen gebruiken en dat hun ontwikkelaars apps voor dergelijke besturingssystemen maken. Een andere manier – de apps voor dergelijke TV’s worden gemaakt door de bedrijven, die willen dat hun diensten aanwezig zijn op de TV’s van een bepaalde fabrikant.
Als de fabrikant dus plotseling stopt met de ondersteuning van een bepaalde dienst of als de relatie tussen de bedrijven stukloopt, kunt u in het beste geval de ondersteuning voor de app-updates verliezen, en in het slechtste geval kunt u er na de volgende firmware-update achter komen dat uw favoriete dienst is verdwenen en u deze niet kunt installeren omdat deze niet meer in de lijst van beschikbare diensten staat.
Dit gebeurde met name bij Samsung Smart TV’s, waarvan de YouTube-app na de laatste update uit het menu verdween.
Aangezien noch de app-winkel van de fabrikant, noch het besturingssysteem zelf de installatie van apps van derden toestaat, heeft de eigenaar van een dergelijk televisietoestel bovendien geen andere keuze dan zich erbij neer te leggen. En een ooit handige functie in de vorm van smart stuffing wordt een bron van negatieve emoties door het inzicht dat er niets aan te doen is.
Onverenigbaarheid en gebrek aan veelzijdigheid
Denkt u dat dit het einde is van de redenen om geen smart-tv te kopen? Nou, dat zijn ze niet. Er is nog een andere, niet de belangrijkste, maar het kan de indruk van het gebruik, of beter gezegd de onmogelijkheid om het te gebruiken, enigszins bederven. Het is de geslotenheid van het besturingssysteem of, vaker nog, van de firmware, waardoor u bijvoorbeeld uw smartphone van de ene fabrikant niet kunt synchroniseren met de TV van een andere fabrikant, zeg maar, om de inhoud van de telefoon naar het TV-scherm te zenden.
Niet de meest gebruikte functie, maar soms zeer nuttig. Het overkwam mij bijvoorbeeld toen ik op bezoek was bij mijn familie, we samen veel foto’s namen, en vervolgens besloten om ze op het grote scherm te bekijken, waarvoor ik gewoonlijk de uitzendmodus inschakelde en probeerde om deze modus te vinden in de TV, waarvan de aanwezigheid door de fabrikant wordt aangegeven. Maar er was geen manier.
Het bleek dat mijn telefoon van hetzelfde merk moest zijn om dit te doen. Maar zelfs als dat zo was, dan nog was het niet zo, want de fabrikant van de TV sloot zijn synchronisatiedienst af, hernoemde hem en veranderde het werkingsprincipe, behalve dat de “slimme” TV vergat me daarvoor te waarschuwen. Het resultaat was dat ik op zoek moest naar een kabel.
Er worden voortdurend pogingen ondernomen om tot één standaard voor dergelijke diensten te komen, en vaak zelfs met succes. Het probleem is dat zelfs als dit gebeurt, het niet mogelijk is om ondersteuning voor de nieuwe standaard op een oud TV-toestel te installeren. En opnieuw zitten we met een kapotte goot.
Wat moeten we dan doen? Er is geen eenduidig recept, en iedereen kiest voor zichzelf. Voor iemand zullen de opgesomde redenen en beperkingen er niet toe doen omwille van het gebruiksscenario. Dit is meestal het geval wanneer slimme functies secundair zijn en sporadisch worden gebruikt in een zeer beperkt scenario.
Een andere controversiële maar uitschieter wordt het kopen van een smart TV op een universeel besturingssysteem, wat vandaag de facto Android is. Maar zelfs hier bestaat het risico dat de tv-fabrikant stopt met updaten en ondersteunen, en dan kunt u, zij het niet onmiddellijk, opnieuw te maken krijgen met de hierboven beschreven problemen.
Problemen met systeemprestaties
Een ander uiterst controversieel, maar bestaand fenomeen in verband met de firmware van smart-tv’s zijn de prestaties, of, om het anders te zeggen, de vertragingen.
Ja, wanneer je voor het eerst een nieuwe TV met smart functies koopt, ben je in de regel blij met zijn snelle werking en responsieve interface, en het lijkt erop dat dit altijd zo zal blijven. Maar helaas, de mogelijkheden van de diensten nemen toe, wat een toename van het volume van apps van deze diensten betekent, en de smart TV is nog steeds dezelfde als drie jaar geleden, op het moment van aankoop, en zijn processor en RAM kunnen de toegenomen honger aan apps niet meer aan.
Bovendien is de app-uitgever al snel minder geïnteresseerd in het ondersteunen van het snel verouderende platform, en de apps die op je TV woekeren beginnen steeds trager te werken, de interface is niet meer zo responsief, en de wachttijd voor het openen van een favoriete dienst wordt bijna langer dan het kijken naar inhoud van de dienst zelf. Wel, wat voor plezier is er, het belangrijkste hier is niet om met de afstandsbediening in het scherm te lopen.
Dus, wat te doen?
In dit verband lijkt de meest logische uitweg uit de situatie met minimale risico’s het kopen van een tv met een besturingssysteem zonder commerciële schil van derden, op het zogenaamde pure Android, of een andere optie, die de meest logische en veiligste lijkt te zijn. Dit is het kopen van een tv zonder enige slimme functies en dan een settopbox of een tv-stick kopen, waarmee je elke tv in een slimme tv kunt veranderen. Zelfs als de set-top box of stick op een dag in een pompoen verandert, kun je ze gewoon vervangen door iets relevanters en zonder gemanifesteerde gebreken, zonder dat je de hele tv hoeft te vervangen.
Als u bovendien kiest voor een set-top box of voor een open besturingssysteem met de mogelijkheid om apps van derden te installeren, breidt u de mogelijkheden van uw toestel aanzienlijk uit en zijn er geen problemen met de synchronisatie.
Ik heb dit zelf gedaan en een tv gekocht zonder slimme functies, maar met een goede beeldkwaliteit, en heb er een set-top box en een telefoon op aangesloten.
Het bleek dat in mijn geval de TV in termen van slimme functies een pad van vooruitgang en achteruitgang doormaakte, eerst slim worden (de aanschaf van de eerste smart-TV en teleurstelling na een paar jaar), gevolgd door het verlies van ingebouwde slimme functies met de aanschaf van een eenvoudige TV.
Welke optie is aan jou? Schrijf in de comments wat je ervan vindt. Wil je een TV met ingebouwde smart functies of niet?
